Menu
Spalanie monet to proces, w którym górnicy i deweloperzy cyfrowych walut usuwają tokeny lub monety z obiegu.
W wyniku tego procesu następuje spowolnienie inflacji i zmniejszenie całkowitej podaży monet znajdujących się w obiegu. Co ciekawe, spalanie chce doprowadzić do tego samego, co wykup akcji, tj. poprzez zmniejszenie liczby tokenów w podaży, deweloperzy i górnicy mają nadzieję, że tokeny pozostające w obiegu staną się rzadsze, a w rezultacie bardziej wartościowe.
Spalanie monet/tokenów nie wiąże się z użyciem ognia. Zamiast tego środki są wysyłane i przekazywane na nieosiągalny adres. Jednak zanim te tokeny lub monety mogą zostać wysłane na ten adres, są one najpierw wykupione z rynku. Miejscem docelowym, do którego wysyłane są te środki, jest zamrożony adres zwany "adresem spalania" lub "adresem zjadania". Jest to adres jednokierunkowy, pod którym nie można odwrócić transakcji ani wycofać monet. Wynika to z faktu, że nie istnieje klucz prywatny, który odpowiada temu adresowi.
Pozytywną stroną spalania tokenów w celu kontroli inflacji jest przejrzystość. Kiedy spalane są tokeny, transakcje są widoczne i publiczne, ponieważ są publikowane na blockchainie.
Spalanie tokenów występuje w dwóch formach: jako wbudowany mechanizm protokołu, taki jak Proof-of-Burn, lub jako polityka ekonomiczna. Najczęściej zdarza się, że spalanie jest kwestią polityki ekonomicznej. Jest ono wybierane przez projekt, aby wywrzeć pozytywny wpływ na cenę, inflację i podaż obiegową monety.
Istnieje wiele przypadków kryptowalut, w których spala się monety. Najlepszym przykładem może być Bitcoin Cash (BCH), Binance Coin (BNB), Ripple (XRP), Stellar (XLM) oraz stabilne monety USDT i USDC.
Spalanie monet jest zwykle wykonywane w celu nagradzania posiadaczy tokenów lub monet poprzez tokenomikę. Innymi słowy chodzi o zmniejszanie podaży, aby wpłynąć na cenę i popyt. Spalanie jest też często wykonywane w celu zniszczenia niesprzedanych tokenów lub monet po ICO.
